bazen mola vermek gerekiyor ilişkilerde dostluklarda. yoruluyor bazen insan en sevdiklerini bile görmek istemez bir hale geliyor... sanırım öyle bir zamanlamanın içindeyim yorulduğumu fark ediyorum. çoğu kez karşımdakini dinliyormuş gibi görünüp aslında kafamdaki sorunlarımı nasıl çözüme ulaştırabilirim diye düşünürken buluyorum kendimi... sonra karşımdaki insanı aldatıyormuş gibi hissedip birde buna üzülüyorum. açıkçası kötü günler geçiriyorum. biriyle yan yanayken karşılıklı susmalardan korkuyorum hep biri konuşsun istiyorum oysa susarakta anşala bilmek varken ki susarak anlaşmayı seven biriyim ama yalnızca bay S. ile susmayı seviyorum. sanırım bay S.'ye ihtiyacım var. ne zaman olur bilmiyorum ama birgün bu sayfaları bay S. ile okuyucaz.
buna inanmak istiyorum....
Gönderen salondaki koltuk zaman:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder