17 Şubat 2012 Cuma

keşke 30 olsam!


her yaşın ayrı bir güzelliği olduğuna inananlardan değilim ne yazık ki, özellikle de 20'li yaşlar tam bir cinnet bana göre tamam 7 ile 10 yaş arası ohh keyif okula gidersin beslenme çantan full dolu olur eve gelirsin annen baban yardım eder ödevlerine tek derdin sokakta biraz daha fazla oynamak ve yerli malı haftasında okula ne götürmen gerektiği olur ohh mis vallahi. ama 20'li yaşlar öyle değil malesef. her şey 18 yaşında başlıyor önce öss stresi ardından ünv yerleşme stresi ve en sonunda ünv stresi vizeler ve finaller. tam bir dert gıcık ev sahipleri etrafında bir türlü laftan anlamayan insanlar bir türlü adapte olamadığın başka bir şehir. üniversiteyi kazandığımı ilk duyduğumda çok sevinmiştim sonunda ablamdan kurtuluyordum ama kazandığım şehir ıspartaydı izmir den sonra çok küçük gelen ve 2 yıldır bir türlü adapte olamadığım bu şehir tamamen bitirdi beni. hiç bir şey yapmak gelmiyor içimden bütün gün televizyon izliyorum ve yemek yiyorum tam anlamıyla tek hücreli oldum desem yeridir. boyalarımı ve fırçalarımı getirmeme rağmen bir kez bile birşeyler yapmaya yeltenemedim çünkü içimden sadece boş boş oturmak geliyor ve bu durum canını epeybi sıkmaya başladı. bu yüzden etrafımdaki insanlara sarar olurm. tam anlamıyla ne yerim belli nede yurdum, ne izmir'e aitim nede ıspartaya. keşke 30 olsam diyorum bu günlerde mesela yarın sabah uyansam ve 30 yaşında olmuş olsam. iyi bir işim olsa hayatım düzenli olsa hayatımda beni seven bir adam olsa yada evli mutlu çocuklu tabiykide kariyer sahibi olsam.... pek bi güzel olur bence.....