23 Ekim 2012 Salı

6 ay bayım tam 6 ay.....

Bu kez gerçekten de izmire hiç gelmemiş olmayı diledim hemde tüm kalbimle..
gelir gelmez gerçekler yüzüme bir tokat gibi çarpıldı. artık bir başkası vardı hayatında artık bir başkasının elinden tutuyordu o ve artık ben tamamen unutulmuştum. gerçek değildir dedim gözümle görmedim çünkü yalan söylüyorlardır dedim ve sırf doğru olanı öğrenmek için kalktım gittim yanına. bu gün tam tamına 6 ay olmuştu ayrılalı 23 nisan 23 ekim... evden çıktıktan sonra kalbim ağzımda atmaya başladı otobüste iken ayaklarım tutmuyordu ofisin kapısına geldiğimde bayılmaktan ölesiye korktum açtı kapıyı 6 ay sonra gördüm onu hiç bir şey olmamış gibi hemde çok şey olmuş gibiydi sarıldı öptü ama bir yabancıyı öper gibiydi aceleyle işimi halletmeye çalıştı yüzüme bile bakmadı iç organlarım parçalanıyordu ama bunu ona söyleyemiyordum ve sordum sevgilisini içimden dualar ettim yalan desin diye demedi hiç bir şey demedi sadece güldü onaylar bir biçimde güldü acelesi olduğunu söyledi belli ki ona gidecekti ben artık onun için bir yabancıydım geçen sene bugün canım olan adama artık bir yabancıydım. gülümsedim organlarım parçalanıyordu ama ben gülümsedim. çıkarken intikam soğuk mu yoksa sıcak mı yeniliyor diye sordum gözlerimin ta içine baktı ama bir yabancı gibi ve alay eder bi şekilde soğuk dedi gülümsedim çıktım artık onda hiç bir şeyim kalmamıştı onun bende çok şeyi en önemlisi vucüdumdaki parmak izleriydi çıktım gittim....

artık anlıyorum bir çok şeyi o benim kaderim olsada ben onun kaderi değilim ben onun artık hiç bir şeyi değilim. o vicdan borcunu ödeyeli çok olmuş bense her gün ödüyorum vicdan borcumu ama bitmiyor ben onu özlüyorum çok özlüyorum ama o başka bedenlerde kendini affediyor....