24 Mart 2014 Pazartesi

kaygılar...


kaygılar..
son günlerde o kadar çok kaygılıyım ki, okulun bitmesine 2,3 ay kaldı ve napıcağımı bilemez bir haldeyim. bir yandan okul hemen bitsin istiyorum diğer yandan da biticek diye ödüm kopuyor. staj için ankara da bulunan başkent laboratuvarına başvurmuştum umutsuz bir şekilde ve içimden ''burası beni kesin almaz'' diyordum ama çok enteresan bir şekilde stajımı onayladılar üstüne de stajdan sonra orada işe başlamamı istediler. böyle anlatınca hiç bir sorun yok gibi gözüküyor ama kaygılanmamın sebebi ankarayı neredeyse hiç bilmiyorum sadece çok küçükken gitmiştim şimdi gidince napıcam orada onları düşünüyorum nasıl ev bulucam param nasıl yeticek ayrıca ben ankarayı sadece behzat ç. için seven biriydim. nasıl oldu da bir anda ankara ile bu kadar içli dışlı oldum bilmiyorum. izmirli biri olarak ankara ve ankaralı insanlar bana hep soğuk, resmi gelmiştir. bu aralar o kadar çok düşünüyorumki beynim fonksiyonlarını yitirdi sanırım. ve bu ankara olayının tek güzel yanı izmir de olmamak ondan ne kadar uzak olursam benim için o kadar iyi. bakalım gelecek günler bana ne göstericek şimdilik sağlıcakla kalın ;)