gene bir anda gelişti olaylar bir anda kuşadasına gitmeye karar verdik ve 3 kız kalkıp gittik sezonu da bu şekilde açmış bulundum ama gene de tam anlamıyla mutlu değildim tam anlamıyla bir bütün değildim eksik birşey vardı kimi zaman küçük gibi görünen ama dikkatli bakınca hayatımın tamamını kaplayan bir eksik..
gündüzleri kolay oluyor herşey ama akşam olunca eksik parça daha da bi belli etmeye başlıyor kendini.
akşam kızlarla barlar sokağına gittik eğlendik içtik sonra birini gördüm karşımda sırtı bana dönüktü ve inan bayım öyle çok sendi ki elim ayağım titredi gerçek olamıycak kadar sendi bir anda yürümeye başladım sen olmayan sana doğru omzuna dokundum ama yüzünü bana dönen sen değildin bir başkasıydı hemen özür dileyip masaya döndüm çantamı aldım kızları orada bırakıp otele gittim. kapıdan girer girmez nefesim kesilene kadar ağladım ve gene kendimi tutamayıp açmıycağını bildiğim halde seni aradım. seni aramam aşktan değildi halbuki ben o gece fark ettim çok mutsuz olduğumu dostluğuna ihtiyacım olduğunu bir dostla yani senle konuşmak istemiştim sadece ahh bayım keşke okuya bilseniz bunları keşke...
ben tek başıma hiç bir şeyi beceremiyorum işte ve senin dediğin kadar da güçlü biri değilim sadece güçlü numarası yapıyorum zaman zaman ağlak birinin tekiyim oysa. düşünüyorum bir insan bu kadar çok terk edilemez diye haksızlık bu diyorum kendi kendime... sadece dostluğuna ihtiyacım var bayım yardımına ihtiyacım var ben çok fazla dibe düştüm elimden tutup kaldırmana ihtiyacım var....
