yenilgi...

dün geceden beri kafamın arkasından şu replik geçiyor...
 “Sadece tek bir günah var o da “hırsızlık”. Tüm diğer günahlar hırsızlığın çeşitleridir. Bir adamı öldürdüğünde bir hayat çalarsın. Karısının onun üzerindeki hakkını, çocuklarının babaları üzerindeki hakkını da. Yalan söylediğinde birinin gerçeği bilme hakkını çalarsın. Çalmaktan daha alçakça bir hareket yoktur.”

—Uçurtma Avcısı

bazen insan bir takım şeyleri kabullenmek zorunda kalır bende o durumdayım kabullenmeye başlamıştım ki bir darbe daha yedim YALAN  darbesi... canım çoka cıdı çok yandı benim bütün kızgınlığım kırgınlığım o böyle bir şeyi yapamazdı çünkü o benim ütopyamdı o benim tek gerçeğimdi belkide... ama dün geceden sonra bir çok şey değişti dün gece benim hayatımın dönüm noktası oldu belkide kırılma noktası her neyse işte ama çok şey değişti gerçekleri görmemi sağladı dün gece ha ama sorarsan hala seviyorum hala daha deli gibi güvenmek istiyorum ama şunu da biliyorum ki şu sıralar mantıklı düşünemiyorum beynimi yiyip bitiren soruları buruşturup çöpe attım dün gece ama tek bir soru kaldı kafamda onuda bir türlü atamıyorum '' ben sana hiç kötülük yapmadım bunu bana nasıl yapabildin? '' 

her şeyi denedim ama hiç bir şey yapamadım bir resim bazen anlatmak istediğiniz milyonlarca şeyi anlatabiliyor aynı yukarıdaki resim gibi görüyorsun ya ölemiyorum ben bir türlü vurgun vurgun üstüne....

ben çok yoruldum bay G.

kötü günler geçiriyorum elim kolum bağlı bir şekilde hiç bir şey yapamadan izliyorum olanları...
bazen mutlu gibi görünmeye çalışıyorum içimden çığlıklar atarak gülüyorum etrafıma ama bir süre sonra bu rolü de beceremeyip pes ediyorum. kötüyüm ben bay G. hemde çok kötü içim binbir parça olmuş durumda ve beni tek düzelte bilicek şey sen iken artık buda işe yaramıyor ve acım daha da artıyor. geçsin istiyorum bir sabah uyanayım ve mutlu bir insan olayım insanlar acı vermesin artık bana istiyorum inan çok değil isteklerim.
ben hemen inanıyorum işte 2 güzel gün geçireyim tamam diyorum bu kez oldu bu kez ben kaybetmiyorum bu kez gerçekten oda benim yanımda mutlu diyorum ama bu uzun sürmüyor.
 sadece çok yorulduğumu fark ediyorum henüz 22 yaşında olmama rağmen herşeyden vazgeçmiş bir durumdayım hiç bir şeyin önemi yok artık kafam da her gece binlercekez intihar ediyorum ama her sabah o gözlerim gene açılıyor. kendimi dinlememek istiyorum ve bunun için sürekli birşeyler yapıyorum yorulana kadar kek yapıyorum yemek yapıyorum dolabı dolduruyorum sonra oturuyorum öylece senin gelip ''ben buradayım yanındayım birlikte atlatıcaz hepsini geçicek sen benim için çok şeysin'' demeni bekliyorum. ama ne sen geliyorsun nede yorgunluğum geçiyor.
 
      gerisi hep aynı işte....