30 Ağustos 2011 Salı

3 yıl sonra sen....


dün yani arife günü her zamanki gibi bayram alışverişini son güne bırakan ben ve eraylar la alışverişten yorgun bitik ve ölmüş bir halde otobüse binip eve geliyorduk. o an tek istediğim şey biran önce eve varmak ve ayaklarımı uzatıp yatmaktı. cam kenarında oturuyordum öyle boş boş dışarıya bakarken bu trafik ne zaman biticek die düşünürken birden bi otobüsle yanyana geldik ve kafamı çevirip yanda duran otobüse baktığımda seni gördüm 3 yıldan sonra ilk kez seni gördüm sadece bir kaç saniye gözgöze geldik... sonra bulunduğum otobüs hareket etti ve arkada kaldın sen istem dışı otobüsten ininceye kadar deli gibi ağladım rezil olmak umrumda bile değildi. ben seni görmüştüm varmıydı ötesi... sevinçten mi yoksa özlemden mi ağlıyordum bilmiyordum ama ağlıyordum... değişmişsin eski sen değilsin sanki ama gözlerin hala aynı. düşündüm her bayramın 2. gününü birlikte alsancağa gidişlerimizi size geldiğim bayramı türk kahvesini yapamayışını annenin kadayıf tatlısını benim yeşil topuklu ayakkabılarımla dalga geçmeni sizin terası babanın kibarlığını annenin cana yakınlığını uğrak'a gittiğimz zamanları hepsini düşündüm bir bir kafamda canlandı hepsi yeniden otobüsten ininceyedek. şimdi seni aramak geliyor içimden karşımda telefon duruyor aklımda numaran herşey hazırken arayamıyorum korkuyorum oysa arayıp seninle saatlerce konuşmak istiyorum belkide ağlamak. özlüyorum bay S. hemde çok bayramın kutlu olsun....

Hiç yorum yok: