10 Ağustos 2011 Çarşamba

kendine kalıyor insan elinde sonunda!


dün akşam her akşam olduğu gibi birtat'a huzur bulmaya gitmiştik ablam ve çok yakınım olan karakızla herşey normalken ve ben olabildiğince paçoz kafa yağlı bir halde oturuyorken birden yan masaya birileri geldi gözüm takıldı ve bir süre kitlenmiş bir şekilde kalakaldım... yan masaya gelenlerin için lisedeki aşkım bay A. vardı. kötü oldum bi anda çokk çok eskilere gitti aklım onun için ne çok ağladığım günleri hatırladım nedense oysa çoktan unutmuştum. onu sevmiyordum aşık değildim kızmıyordumda sanırım sadece kırgındım ona bir anda çekip gittiği için kırgındım ama çok dürüst biri olduğu içinde iyi biri olarak kalmıştı aklımda.
hiç unutmuyorum bir kurban bayramının 2. günü saat 13:00 da arayıp ben bi başkasına aşık oldum demişti dürüsttü belkide hayatımda tanıdığım en dürüst insan oydu. parmağına takıldı gözüm yüzüğünü gördüm ve o anda kızdım biraz belkide herşey farklı olsaydı ben biraz daha iyi davransaydım o biraz daha sevseydi o yüzüğün diğer eşi benim parmağımda olucaktı ve o yan masada olmak yerine benim yanımda oturuyor olucaktı...
kızdım hem ona hemde kendine sonra sağ elime baktım uzun uzun....
sonra kalkıp gittim giderken arkama dönüp bir kez daha bakmak istedim ama yapamadım!

Hiç yorum yok: