bunu bana ilk olarak bay G. söylemişti ''özel hayattan insan çıkarma'' . ben bunu asla yapamıyorum işte biri giriyor hayatımı canımı çok fazla acıtmasına rağmen onu hayatımdan çıkaramıyorum ve sırf bu yüzden hep terk edilen ben oluyorum. ve terk edildiğimde kendimi bir köşeye gizlenip ağlarken buluyorum. ve son zamanlarda da onun benden uzaklaştığını fark ediyorum bunun tam tersini savunsa da o durum bundan ibaret. yavaş yavaş uzaklaşıyor ve ben ona ulaşamıyorum. ben bu senaryonun sonunu çok iyi biliyorum gün gelicek ve o da terk edecek bense gene bir köşeye sinmiş şekilde ağlıyor olucam... kendimi toparlıyamıycam ve çok üzülücem neyse işte böyle bişiler....
2 yorum:
oov. aynaya bakmış gibi oldum yazını okuyunca.. ne çok yapıyoruz yapmamamız gerekeni..
valla ben :)) o aynalar yok mu ah o aynalar.. kendine acıma mabedi ilan ettim ben onları ve ara sıra kaldırıyorum odamdaki aynayı sırf bakıp bakıp hem kendime hem de ona lanetler yağdırmamak için..
Yorum Gönder